Het is een bizarre en uitdagende tijd. De mondiale gebeurtenissen lijken de tegenstellingen tussen mensen uit te vergroten. Toch is het van alle tijden dat mensen gelijkgestemden opzoeken om zichzelf bevestigd te zien in hun denkbeelden en daar zodoende hun identiteit aan ontlenen. Hoe meer iemand zich identificeert met zijn ideeën, hoe meer ieder die anders denkt automatisch een bedreiging vormt en al snel weggezet wordt als ‘de ander die het allemaal niet begrepen heeft’. Dit is hoe ons ego werkt: het benadrukt de verschillen tussen ‘ik’ en ‘de ander’.
Vóór of tegen
De gebeurtenissen van de laatste tijd rondom het Coronavirus (onder andere de maatregelen en de rol van de social en mainstream media), maar ook bijvoorbeeld de Amerikaanse presidentsverkiezingen, triggeren het collectieve ego enorm: er lijkt niet veel ruimte meer te bestaan voor nuance. Je bent vóór of je bent tegen.
Verbinding verliezen
Maar wie zich door zijn ego (het denken) laat meeslepen, loopt het risico om er een slaaf van te worden en om de verbinding te verliezen met wie hij of zij is voorbij dat ego: het (ware) zelf dat alle tegenstellingen overstijgt. In essentie willen we namelijk helemaal geen strijd, maar willen we in verbinding zijn met onszelf en met elkaar.
Als de mening van een ander je raakt
Dus wat hebben we hierin te doen? Het is belangrijk om ruimte te geven aan ieders vrije mening en deze ook niet als bedreiging te zien als jij er anders over denkt. Als je merkt dat je je geraakt voelt door de mening van iemand anders, of de neiging krijgt om die ander te labelen met jouw oordeel, realiseer je dan dat er iets in jóu aangeraakt wordt: iets wat van jóu is en niets met die ander te maken heeft. De ander functioneert slechts als jouw spiegel.
De oorzaak van ons lijden zit in onszelf
We zijn er vaak van overtuigd dat de ander de oorzaak is van ons lijden, maar in werkelijkheid projecteren we onze eigen onverwerkte stukken op anderen en op situaties. Projectie betekent dat je onbewust iets van jezelf, vaak een stukje dat je niet graag erkent, toeschrijft aan een ander. Je bent bijvoorbeeld boos of verdrietig omdat een ander je niet serieus neemt, maar eigenlijk heb je jezelf serieus te nemen. Er wordt een stukje in je aangeraakt, een oud pijnlijk stukje, dat zich vroeger (heel vaak) niet serieus genomen heeft gevoeld. Aan jou de taak om te stoppen met wijzen naar de ander en naar binnen te gaan om dat stukje te helen.
Perceptie is projectie
Als je eenmaal doorhebt dat perceptie projectie is, kortom dat hoe jij de werkelijkheid waarneemt en wat waar is voor jou, volledig afhangt van jouw persoonlijke normen, waarden, emoties en gedachten die op hun beurt weer afhangen van jouw persoonlijke geschiedenis en groei, dan begrijp je ook dat dat voor ieder ander dus óók zo is. Een ander zal het om die reden dus heel vaak niet met je eens te zijn én het is volkomen zinloos om er de strijd mee aan te gaan.
Liefdevol zijn met alle meningen
Kun jij oké zijn met het feit dat een ander het leven anders beleeft dan jij? Gun jij de ander, ook jouw vrienden en familie, hun mening? Of heb je het gevoel dat je ze moet overtuigen? En zelfs als zij jou proberen te overtuigen, kun je dat dan ook bij hen laten zonder terug te strijden?
Er komt innerlijke rust op het moment dat je liefdevol kunt zijn met álle meningen én met wat al die meningen in jou oproepen. Je kiest als het ware voor een helikopterview en overstijgt daarmee je ego. Vanuit die rust kun je je weer gaan focussen op waar jij je graag mee wilt verbinden. Jouw persoonlijke hogere visie voor jouw leven en de wereld.
We creëren onze eigen werkelijkheid
Uiteindelijk creëren wij zelf onze realiteit. Ben je gefocust op strijd en leef je vanuit je ego, dan is strijd en verdeling wat je zult ervaren. Focus je je daarentegen op wat mensen bindt, dan is verbinding wat je zult ervaren. Klinkt dat te makkelijk? Ik daag je uit om het te proberen! 🙂
5 stappen voor triggers
Dus welke stappen kun je concreet volgen als je merkt dat je getriggerd wordt? Stel: iemand spreekt je aan op straat omdat deze vindt dat je niet voldoende afstand houdt.
- Observeer wat er gebeurt zonder er iets mee te doen. Dus: iemand maakt die opmerking en je voelt je geraakt. Je voelt de lichamelijke sensatie die daarbij hoort: bijvoorbeeld een knoop in je buik.
- Onthoud: wat in jou geraakt wordt, gaat niet over die ander. Erken dat die ander alleen maar iets aanraakt in jou wat al in jou aanwezig was en waar jíj iets mee te doen hebt. De ander geeft je slechts een kans om hiernaar te kijken.
- Doorvoel alles wat er te doorvoelen valt. Dus blijf liefdevol aanwezig bij de emotie of pijn die aangeraakt wordt in jou. Mocht daar op het moment zelf geen ruimte voor zijn, dan kun de situatie altijd later nog een keer oproepen en alsnog alles doorvoelen. Weet je welk oud pijnlijk stukje er in je is aangeraakt?
- Vraag jezelf af hoe je normaal gesproken reageert in deze situaties. Wat zou je automatische reactie zijn? Val je stil en pieker je er vervolgens de hele dag over? Geef je de ander lik op stuk? Of bel je een vriendin en klaag je je suf over de idioot die deze opmerking durfde te maken? Realiseer je dat dit beschermingsmechanismen zijn die ervoor zorgen dat je de pijn niet hoeft te voelen.
- Kies vervolgens heel bewust voor een nieuwe, meer helpende manier van zijn of reageren. Misschien helpt het om je te realiseren dat die ander waarschijnlijk vastzit in angst en kun je zelfs compassie opbrengen voor de ander? Misschien kun je dankbaar zijn dat deze ander jou helpt om een stukje in jezelf aan het licht te brengen?
Vrijheid
Makkelijk zijn deze stappen in het begin meestal niet. Het kan enorm verleidelijk zijn om in je ego te schieten en vaak heb je al gereageerd voor je het weet. Maar oefening baart kunst. Zo kun je er zelfs plezier in krijgen als je dit doorkrijgt en je gaat merken dat een ander je steeds minder kan raken. Dát is wanneer je vrijheid gaat ervaren. Een vrijheid die niet afhangt van uiterlijke omstandigheden, maar die jij in de hand hebt.
Meer lezen?