Ik observeer grofweg drie reacties of stromingen in deze Corona-tijd:
- Zij die de gebruikelijke (mainstream) kanalen volgen en zich op basis daarvan in meer of mindere of mindere mate aan de nieuwe regels houden. Waarbij de één angstig thuis zit, de ander weer gelaten en afwachtend en weer een ander er (stiekem) een feestje van maakt.
- Zij die er via andere kanalen achter komen dat er achter de schermen van het ‘Coronacircus’ hele andere belangen gediend worden. Hier zie je veel verzet tegen de Lockdowns en met nadruk op de negatieve neveneffecten voor mens en economie.
- Zij die het Coronavirus zien als een grote kans en wellicht de laatste kans om het tij te keren voor de mensheid omdat anders de destastreuze gevolgen voor de aarde van onze manier van leven niet meer te overzien zullen zijn.
Zoveel mensen, zoveel werkelijkheden
Persoonlijk bevind ik me deels in alledrie de stromingen. Ik ben voorzichtig en houd me meestal aan de regels, maar ik voel ook dat mijn werkelijkheid complexer is en soms ronduit anders dan ons via sommige kanalen wordt voorgeschoteld. Ik zeg bewust míjn werkelijkheid, want ik realiseer me dat er zoveel werkelijkheden als mensen bestaan.
Actie in plaats van reactie
Tegelijkertijd geloof ik ook niet dat strijd het antwoord is, al is strijd soms wellicht onvermijdelijk. Meer dan in re-actie geloof ik in actie vanuit liefde voor onszelf, de mensheid en de aarde.
Tijd van kansen
Ik zie deze tijd daarom bovenal als een tijd van kansen. De kans om tot rust te komen, te groeien door instrospectie en uit te vogelen hoe we het vandaag nog anders kunnen gaan doen, natuurvriendelijker, en daarmee bedoel ik ook met meer respect voor onze ‘eigen’ natuur. Kortom, dichter bij onszelf. Ik hoop van harte dat we met elkaar deze kans zullen grijpen om het roer rigoreus om te gooien, want de noodzaak is er.
Ego
We zijn ver verwijderd geraakt van onszelf. We hebben onze aarde totaal ten dienste gesteld van ons ego: onze behoefte aan meer, groter en sneller. We zijn uit het oog verloren dat wij onze aarde nodig hebben om adem te kunnen halen, om ons te kunnen voeden. We zijn vergeten dat de aarde ons respect verdient.
Spirituele grootheidswaan
Zelfs in spirituele kringen is er soms een soort grootheidswaan onstaan waarin de gedachte heerst dat wij hier zijn op aarde voor onze eigen groei en ontwikkeling. Kortom, dat wij hier zijn om te nemen wat we nodig hebben, om vervolgens weer te gaan.
Laten we het omkeren: wat heeft de aarde van jou nodig?
Maar wat als we het eens zouden omkeren? Wat als wij hier eigenlijk op aarde aanwezig zijn om iets bij te dragen aan haar groei en ontwikkeling? Hoe zou het zijn als wij onszelf de vraag zouden stellen hoe wij de aarde kunnen dienen in plaats van andersom?
Of je hier nu in gelooft of niet en wat je visie op het leven ook is, ik daag je uit om je vandaag bewust te verbinden met de aarde en jezelf deze vraag te stellen.
Geleide meditatie
Ik heb een geleide meditatie gemaakt die je hierbij op weg helpt. Ik ben benieuwd welke antwoorden er in je opborrelen.
Ik heb de stiltes in de meditatie iets moeten inkorten omdat hij anders te lang was om te uploaden op Youtube, dus zet hem gerust af en toe op pauze als je iets meer tijd nodig hebt om een antwoord tot je laten komen: