Herken je dat, dat je maar doorgaat op wilskracht omdat je vindt dat je het allemaal voor elkaar moet krijgen en dat je daarmee over je eigen grenzen gaat? Of dat je iemands gedrag vervelend vindt maar je je er niet over uitspreekt en vervolgens gefrustreerd rondloopt? Ik ken dat heel goed. Ik was altijd veel vaker trouw aan anderen dan aan mezelf. En ik zie ook veel anderen hiermee worstelen.
In de loop der jaren heb ik een en ander geleerd over het stellen van grenzen en in dit artikel wil ik mijn 5 belangrijkste lessen met je delen:
1. Als je (te vaak) over je grenzen heen gaat, raak je uit contact met jezelf.
Het is alsof je jezelf verloochent door de behoeftes van een ander boven die van jezelf te stellen. Soms is het niet een ander die dingen van je verlangt, maar ben je dat zelf. Je kunt je dan afvragen hoe het komt dat je geleerd hebt ontrouw te zijn aan jezelf. Werd dat bijvoorbeeld (indirect) door je ouders van je verlangd?
2. Je schaadt je jezelf als je je grenzen negeert.
Je schaadt je gezondheid doordat je je lichaam niet de kans geeft om op te laden. Of je geeft je levensenergie weg. Dat laatste kunnen sommige mensen in je omgeving heerlijk vinden, maar pas op. Iemand die werkelijk om je geeft, vraagt niet van je dat je jezelf verloochent.
3. Het is niet iemands anders taak om jouw grenzen te bewaken. Het is jouw taak.
Jij bent verantwoordelijk voor jouw acties. Verwacht dus niet van je partner dat hij je toestemming geeft om lekker op de bank te blijven zitten door jou werk uit handen te nemen. Geef jezelf die toestemming! Vraag om hulp als je dat nodig hebt.
4. Er is niemand bij gebaat als jij je grenzen niet aangeeft.
Dat lijkt soms wel zo, maar onthoud dit: jij haalt een ander uit zijn kracht als je iets voor iemand anders probeert te dragen. Als je collega bijvoorbeeld teveel verantwoordelijkheden op zich neemt en jij gaat hem die uit handen nemen omdat je ziet hoe zwaar het allemaal is, dan ga je over je eigen grenzen heen én over die van hem. Je ontneemt de ander zelfs de kans om in dit stuk te groeien. Laat ieder dus zijn eigen verantwoordelijkheden dragen.
5. Je hebt geen controle op wat een ander doet. Maar daarom kun je nog wel je grenzen aangeven.
Mijn zoon gooit systematisch zijn vuile was op de vloer van zijn kamer. En zelfs als ik hem vraag of hij zijn was voortaan in de wasmand wil gooien, dan doet hij dat niet. Nu heb ik de keus: (1) ik raap de was op en gooi hem in de wasmand en dan frustreer ik me en misschien zeur ik erover tegen hem. (2) Ik spreek me erover uit en laat hem weten dat alleen de was uit de wasmand in de wasmachine terecht komt (En ik doe dat vervolgens ook!).
We zijn weleens bang dat een ander onze grens niet zal respecteren en daarom spreken we ons niet uit. Zo kunnen we namelijk ook niet het risico lopen dat onze grens niet gerespecteerd wordt. Maar de enige die jouw grens hoeft te respecteren dat ben jij! En dat doe je door je uit te spreken en door je acties vervolgens congruent te laten zijn met wat je voelt.
Meer lezen?
Misschien komt deze ‘gouwe ouwe’ je goed van pas komt bij het aangeven van grenzen:
Nee zeggen, hoe doe je dat? 5 tips voor een constructief nee.
