Het artikel dat ik vorige maand met je deelde ging over afweermechanismen. Ik legde daarin uit hoe we ons al heel vroeg in ons leven gaan geloven dat we niet voldoen; hoe we ons leren aanpassen in de hoop alsnog de liefde en bevestiging te krijgen die we zo hard nodig hebben; hoe we naar de ander gaan wijzen maar ons eigenlijk minderwaardig voelen; en hoe onze eigen behoeften leren ontkennen, want als je geen behoeften hebt, doet het ook geen pijn als ze niet vervuld worden.
Authenticiteit versus (illusie van) verbinding
Waar het eigenlijk op neer komt is dat we al heel vroeg onze authenticiteit (de verbinding met onszelf, inclusief onze diepste behoeften en verlangens) opgeven om maar in verbinding te kunnen zijn met degenen van wie we zo afhankelijk zijn. Maar net zo goed als onze afweer een illusie is, is ook deze verbinding een illusie. Want echte verbinding met de ander kan alleen bestaan vanuit verbinding met jezelf.
Buiten jezelf zoeken naar antwoorden en vervulling
Omdat we als kind zo afhankelijk zijn van onze omgeving voor de vervulling van onze behoeften en daarnaast onszelf al zo vroeg leren ontkennen, leren we naar buiten gericht te zijn. Eenmaal volwassen zoeken we naar de oplossing van onze problemen buiten onszelf in plaats van in onszelf. En omdat we ons van binnen nog steeds onvervuld voelen (onze behoeften zíjn immers ook niet vervuld) blijven we zoeken naar vervulling buiten onszelf. In materiële zaken of in onze relaties: die met onze partner, onze kinderen, onze collega of onze baas op het werk.
Patronen herhalen zich
Heb je al vroeg geleerd om je aan te passen? Dan zal je je waarschijnlijk ook in je relaties goed kunnen aanpassen. Onbewust is er in jou nog steeds de hoop dat iemand je zal geven wat je zo gemist hebt. Heb je geleerd je groter te maken en met beschuldigende vinger naar je ouders te wijzen? Dan zul je meestal ook in je relaties makkelijk in een slachtofferrol stappen. Heb je geleerd je eigen behoeften te ontkennen? Dan zal je bijvoorbeeld zo iemand zijn die zijn gevoelens verdooft met drank, sigaretten of eten. Je zal misschien iemand geworden zijn die (zogenaamd) nooit iets nodig heeft.
Identificatie met afweer
We identificeren ons vaak met onze afweer en denken dat we ons afweermechanisme zijn omdat het patroon zo vertrouwd voor ons is. Of we zijn het eeuwige slachtoffer van onze partner (‘hij knuffelt me nooit!’), of we houden niet van aanstellen (‘niet lullen maar poetsen!’), of we zijn juist het toonbeeld van flexibiliteit (‘ik ben altijd overal voor in hoor!’). Maar in werkelijkheid zijn we iets wat veel verder gaat dan onze afweer. We zijn eigenlijk diegene die we al lang geleden hebben leren ontkennen. Daar, voorbij onze afweer en voorbij de pijn uit onze kindertijd, zit ons ware zelf verstopt, samen met onze diepste verlangens.
Wet van de aantrekkingskracht
Je trekt precies die situaties aan in je leven die je helpen om te helen, ook al lijkt het soms dat het leven je juist tegenwerkt. De personen en situaties die op jouw pad komen, zijn namelijk precies die personen en situaties die op jouw ‘blauwe plekken’ drukken. Die je onverwerkte oude pijn in jou aanraken. En dit proces herhaalt zich net zo vaak tot je er wat mee doet. En daarmee bedoel ik: tot je gaat kijken naar wat er in jou geraakt wordt.
Snelle oplossing
Maar we doen vaak juist het tegenovergestelde. Immers, we hebben geleerd om juist weg van onszelf en van onze pijn te blijven. Dus zodra er iets in ons aangeraakt wordt, zoeken we naar een ‘snelle oplossing’ buiten onszelf. We worden ziek en onderdrukken de symptomen met een pilletje, we voelen ons gedeprimeerd en we schenken een glas wijn voor onszelf in. We voelen ons eenzaam en organiseren een tal van activiteiten met vrienden om dat gevoel zo snel mogelijk de kop in te drukken. We voelen ons geraakt door iemands gedrag en willen niets meer met hem te maken hebben of geven hem de wind van voren. We voelen ons onvervuld en waardeloos over onszelf en verliezen ons in een relatie onbewust hopend dat hij of zij dat gevoel wegneemt.
Verantwoordelijkheid
Maar de realiteit is: niemand buiten jou gaat ooit jouw leegte opvullen. Zodra het pilletje uitgewerkt is, dienen de symptomen zich weer aan. Zodra we weer thuiskomen van onze activiteiten, laat de eenzaamheid zich weer gelden. Geen enkele relatie gaat je vervulling geven.
Je bent nu volwassen. Je kindertijd is voorbij en wat je ooit zo nodig had van je ouders ga je nu van niemand meer krijgen. Je kunt als volwassen persoon enkel en alleen zélf de verantwoordelijkheid nemen voor je leven en je eigen glas gaan vullen. En dan bedoel ik natuurlijk niet je wijnglas 😉 En daarvoor is het nodig dat je naar binnen leert gaan en dat wat onbewust is weer bewust wordt.
Overleven of leven?
De keus is aan jou. Wil je blijven OVERleven of wil je LEVEN? Laat je je leiden door angst of door verlangen? Kies je voor een illusie van verbinding met de ander of voor de verbinding met jezelf?
Want er komt vaak veel angst bij kijken als we voor deze beslissing staan. We zijn geneigd, uit overlevingsdrang, om te kiezen voor dingen die we al kennen. En angst kennen we nu eenmaal goed. Overleven kennen we goed. Zo zijn we vaak bang dat we mensen en dingen kwijtraken als we echt voor onszelf en onze verlangens gaan kiezen. Bovendien weten we vaak niet wat ervoor in de plaats zal komen. En ook dat beangstigt ons.
Niet weten
Maar als wat we nu ervaren ons niet langer bevalt en we willen naar een nieuwe plek, dan is het zaak dat we dat wat we kennen inruilen voor het ongemakkelijke gevoel van het niet weten. En tegelijkertijd is het belangrijk om (tijdelijk) achterom te kijken. Om te kijken naar wat er was en wat ons gevormd heeft: naar hoe we hebben leren OVERleven. Zodat we er bewust voor kunnen gaan kiezen om vanuit ons verlangen te gaan LEVEN.
Waar het hart vol van is
Ik help in mijn praktijk mensen opnieuw ontdekken waar hun hart vol van is. Ik help ze te kijken naar en voorbij hun afweer, en vervolgens naar en voorbij hun oude pijn. Ik help ze ontdekken wie ze nog meer zijn dan wie ze dachten te zijn. Zodat ze weer in contact komen met hun verlangens en ervoor gaan leren staan.
Online cursus ‘Helemaal jezelf!’
Momenteel ben ik bezig met een online cursus. Ik heb hem ontwikkeld ter ondersteuning van mijn trajecten, maar de cursus kan ook los gevolgd worden. In deze cursus van 6 weken ga je op een innerlijke ontdekkingsreis. Ik geef je een tal van inzichten, tools en oefeningen die je helpen jezelf beter te leren kennen. Je gaat onder andere leren hoe bovenstaande processen bij jou werken en je gaat delen van jezelf herontdekken die je uit het oog verloren was. Je gaat leren over hoe je jezelf kunt helen. Daarnaast ga je leren over wat je omgeving je spiegelt en hoe je dat kunt gebruiken voor je eigen groei.
Lijkt je dit interessant en wil je op de hoogte gehouden worden? Laat je naam een e-mailadres dan hier achter. Dan hoor jij het als eerste als de cursus van start gaat. Ik gebruik je e-mailadres nergens anders voor.